مقدمه
هارد فورک (Hard Fork) که مرتبط با تکنولوژی بلاک چین است، زمانی اتفاق می‌افتد که یک تغییر اساسی در پروتکل شبکه رخ دهد.
به طور دقیق تر، هارد فورک نتیجه جدا شدن یک زنجیره (chain) از بلاک‌ها از بلاک چین است. این زنجیره پس از جدا شدن از بلاک چین اصلی، به‌طور مستقل فعالیت می‌کند.
هارد فورک، بلاک‌ها و تراکنش‌های نامعتبر قبلی را معتبر می‌کند یا بالعکس. یک هارد فورک به همه گره‌ها (node) یا کاربران نیاز دارد تا به آخرین نسخه نرم افزار پروتکل ارتقا پیدا کنند.
فورک‌ها (Forks) را ممکن است توسعه دهندگان یا اعضای یک گروه کریپتو راه اندازی شود. معمولا این امر در نتیجه آن است که آن ها از عملکردهای پیاده سازی‌شده در بلاک چین موجود ناراضی هستند. فورک‌ها همچنین ممکن است به عنوان راهی برای جذب سرمایه برای پروژه‌های جدید یا ارائه ارزهای دیجیتال ظاهر شوند. یک هاردفورک را می‌توان با سافت فورک (Soft Fork) مقایسه کرد. با ادامه این مطلب از زرد نیوز همراه باشید.
نکات مهم
هارد فورک به تغییر اساسی در پروتکل یک شبکه بلاک چین گفته می‌شود. این تغییر در واقع منجر به دو شاخه می‌شود. یک شاخه شامل پروتکل قبلی می‌شود و دیگری از نسخه جدید پیروی می‌کند.
در هارد فورک، به دارندگان توکن‌های موجود در بلاک چین اصلی، توکن‌هایی در فورک جدید نیز اعطا می‌شود. اما ماینرها باید انتخاب کنند که تایید تراکنش‌های کدام بلاک چین ادامه دهند.
هارد فورک می تواند در هر بلاک چین و نه تنها بیت کوین رخ دهد. (برای مثال، هارد فورک‌های بیت کوین کش و بیت کوین SV ایجاد شده‌اند.)
درک هارد فورک
هارد فورک زمانی رخ می‌دهد که که گره‌های جدیدترین نسخه بلاک چین دیگر نسخه (های) قدیمی بلاک چین را نمی‌پذیرند. این امر یک تفاوت دائمی با نسخه قبلی بلاک چین ایجاد می‌کند.
افزودن یک قانون جدید به کد، اساساً یک فورک (انشعاب) در بلاک چین ایجاد می‌کند. یک مسیر از بلاک چین جدید و ارتقا یافته پیروی می‌کند و مسیر دیگر بلاک چین قدیمی را ادامه می‌یابد.
به طور کلی، پس از مدت کوتاهی، کسانی که در بلاک چین قدیمی هستند متوجه می‌شوند که این نسخه بلاک چین قدیمی یا نامربوط است و به سرعت خود را به آخرین نسخه ارتقا می‌دهند.
فورک‌ها چگونه کار می‌کنند
فورک در بلاک چین محدود به بیت کوین نیست. بلکه در هر پلتفرم ارز دیجیتال رخ می‌دهد. دلیلش این است که بلاک چین ها و ارزهای دیجیتال بدون توجه به اینکه در کدام پلتفرم کریپتو هستند، اساساً به یک روش کار می‌کنند.
بلاک‌های موجود در بلاک چین را می‌توانید به عنوان کلیدهای رمزنگاری شده که حافظه را جابجا می‌کنند، در نظر بگیرید. همچنین، ماینرها در یک بلاک چین قوانینی را تنظیم می‌کنند که باعث جابجا حافظه (memory) در شبکه می‌شود. این ماینرها قوانین جدید را نیز درک می‌کنند.
با این حال، “همه” ماینرها باید درباره قوانین جدید و در مورد آنچه که یک بلاک معتبر در زنجیره را شامل می‌شود، به توافق برسند. بنابراین زمانی که می‌خواهید آن قوانین را تغییر دهید، باید آن را “منشعب” (fork) کنید. مانند یک دو راهی در یک جاده. این امر نشان می‌دهد که تغییری در پروتکل وجود دارد یا مسیر آن منحرف‌شده است. سپس توسعه دهندگان می‌توانند تمام نرم افزار را به روز کنند تا قوانین جدید را منعکس کند.
از طریق این فرآیند فورکینگ (forking) است که ارزهای دیجیتال مختلف با نام‌های مشابه بیت کوین به وجود آمده‌اند: بیت کوین کش، بیت کوین گلد و غیره. برای سرمایه‌گذار‌های معمولی ارزهای دیجیتال، تشخیص تفاوت بین این ارزهای دیجیتال و ترسیم فورک‌های مختلف در یک جدول دشوار است.
برای کمک به حل این مشکل، ما تاریخچه‌ای از مهم ترین هارد فورک‌های بیت کوین در چند سال گذشته را تهیه کرده‌ایم. علاوه بر این، کسانی که به دنبال کار با یکی از بهترین صرافی‌های ارزهای دیجیتال هستند، باید هنگام سرمایه‌گذاری در ارزهایی مانند بیت‌کوین با دقت قدم بردارند تا زمان و پول خود را برای ارز دیجیتال اشتباه هدر ندهند.
دلایل وجود هارد فورک چیست؟
دلایل مختلفی وجود دارد که توسعه دهندگان تصمیم بگیرند که هارد فورک را اعمال کنند. دلایلی مانند تصحیح خطرات امنیتی مهم موجود در نسخه های قدیمی نرم افزار، یا افزودن‌عملکرد های جدید یا معکوس کردن تراکنش‌ها. مانند زمانی که بلاک چین اتریوم یک هارد فورک برای معکوس کردن هک علیه سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO) ایجاد کرد.
پس از آن هک، تقریبا همه کاربران اتریوم متفق‌القول شدند که یک هارد فورک برای بازگشت تراکنش‌هایی که توسط یک هکر ناشناس به سرقت رفته بود، ایجاد شود. این تراکنش‌ها ارزشی به اندازه میلیون‌ها دلار داشتند. این هارد فورک همچنین به دارندگان توکن DAO کمک کرد تا وجوه اتر (ETH) خود را برگردانند.
پیشنهاد برای ایجاد هارد فورک نتوانست کاملا مشکل سوابق تراکنش‌های شبکه را حل کند. در عوض، وجوه مرتبط با DAO را به یک قرارداد هوشمند (smart contract) جدید انتقال دادند. هدف از این کار این بود که به مالکان اصلی اجازه دهد وجوه خود را برداشت کنند.
دارندگان توکن DAO می‌توانستند اتر (ETH) را با نرخی تقریباً معادل هر یک DAO مسای با ۱۰۰ اتر، برداشت کنند. مقدار اضافی توکن‌ها و هر اتری که در نتیجه هارد فورک باقی مانده بود توسط متصدیان DAO برداشته شد. آن‌ها از توکن‌ها برای محافظت از سیستم خود استفاده کردند.
هارد فورک در برابر سافت فورک
هارد فورک و سافت فورک اساساً یکسان هستند. به این معنا که وقتی کد کنونی پلتفرمِ یک ارزهای دیجیتال تغییر می‌کند، نسخه قدیمی در شبکه باقی می‌ماند و یک نسخه جدید ایجاد می‌شود.
در سافت فورک، فقط یک بلاک چین، معتبر باقی می‌ماند. و فقط این به‌روزرسانی از نسخه بلاک چین با پذیرش از سوی کاربران روبرو خواهد. در حالی که در هارد فورک، هر دو بلاک چین قدیمی و جدید در کنار یکدیگر وجود دارند به این معنی که نرم افزار باید به روز شود تا طبق قوانین جدید کار کند. هر دو فورک یک شکاف ایجاد می‌کنند، اما هارد فورک دو بلاک چین ایجاد می‌کند و سافت فورک یکی را ایجاد می‌کند.
با توجه به تفاوت‌های امنیتی بین هارد و سافت فورک، تقریباً همه کاربران و توسعه دهندگان به هارد فورک را ترجیح می دهند، حتی زمانی که به نظر می‌رسد سافت فورک می‌تواند همان کار را انجام دهد. تعمیرات اساسی بلاک‌ها در یک بلاک چین به مقدار زیادی قدرت محاسباتی نیاز دارد. اما با توجه امنیتی که هاردفورک ارائه می دهد منطقی تر است که هاردفورک نسبت به سافت فورک اولویت بیشتری داشته باشد.
دیدگاهتان را بنویسید