مهم‌ترین اندیکاتورها در تحلیل تکنیکال

اگر به تازگی وارد بازارهای مالی مانند بورس و ارزهای دیجیتال شده‌اید، یکی از سوالاتی که برایتان احتمالا پیش آمده این است که اندیکاتورها در تحلیل تکنیکال چیست؟ اندیکاتورها یک ابزار مهم برای معامله‌گران است که به آن‌ها کمک می‌کند تا زمان ایده‌آل ورود یا خروج از یک معامله را تشخیص دهند. از آنجایی که اندیکاتورها بخش مهمی از بازارهای مالی هستند، هر تحلیلگر فنی و بنیادی باید با ساختار و نحوه استفاده از اندیکاتورهای که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، آشنا باشد. ما در این مقاله 10 اندیکاتور برتر که هر معامله‌گر باید در مورد آن بداند را معرفی می‌کنیم.

1. میانگین متحرک (Moving Average)

میانگین متحرک یک اندیکاتور در بازارهای مالی است که در تحلیل تکنیکال مورد استفاده قرار می‌گیرد. با محاسبه میانگین متحرک، اثرات نوسانات تصادفی و کوتاه مدت بر قیمت ارزهای دیجیتال در یک بازه زمانی مشخص کاهش می‌یابد. در واقع میانگین متحرک یک اندیکاتور دنباله رو روند (Trend following) است زیرا براساس قیمت‌های گذشته بدست می‌آید.

میانگین متحرک را می‌توان در بازه‌های زمانی متفاوت محاسبه کرد. اما باید بدانید هر چه دوره زمانی بیشتر شود، تاخیر نیز بیشتر است. این اندیکاتور قابل تنطیم است، به این معنی که سرمایه‌گذار می‌تواند آزادانه بازه زمانی را هنگام محاسبه تغییر دهد. هر چه بازه زمانی کوتاه‌تر باشد، حساسیت نسبت به تغییرات قیمت در آن بیشتر خواهد بود.

بازه زمانی را براساس اهداف سرمایه گذاری خود تعیین کنید. میانگین متحرک کوتاه مدت برای معاملات کوتاه مدت و میانگین متحرک بلندمدت برای سرمایه گذاری بلندمدت توسط سرمایه گذاران استفاده می‌شود.

 قیمت بالاتر از میانگین متحرک، نشانگر این است که خریداران قیمت را کنترل می‌کنند. بنابراین باید خرید کنید.

قیمت پایین‌تر از میانگین متحرک، نشانگر این است که فروشندگان قیمت را کنترل می‌کنند. بنابراین باید روی فروش سهام یا ارز دیجیتال مورد نظرتان تمرکز کنید.

دو نوع میانگین متحرک وجود دارد که به شرح زیر است:

میانگین متحرک ساده (SMA): برای محاسبه میانگین متحرک ساده مجموعه معینی از قیمت‌ها با هم جمع می‌شوند و بر تعداد قیمت‌ها مجموعه تقسیم می‌شوند.

میانگین متحرک نمایی (EMA): برای محاسبه میانگین متحرک نمایی از میانگین متحرک ساده استفاده می‌شود اما به قیمت‌های اخیر وزن بیشتری داده می‌شود تا اطلاعات جدید قیمتی را بیشتر دربرگیرد.

2. شاخص قدرت نسبی (Relative Strength Index)

شاخص قدرت نسبی یک اندیکاتور حرکتی است که در تحلیل تکنیکال استفاده می‌شود. این اندیکاتور میزان فروش یا خرید بیش از حد در بازار‌های مالی را نشان می‌دهد. شاخص قدرت نسبی به عنوان یک اسیلاتور نشان داده می‌شود و بین 0 تا 100 است.

شاخص قدرت نسبی 70 و بالاتر نشانگر خرید بیش از حد است. این علامت منفی که نشان می‌دهد که بازار آماده یک روند معکوس است و روند نزولی و اصلاحی قیمت آغاز می‌گردد.

شاخص قدرت نسبی 30 و یا کمتر نشانگر فروش بیش از حد است. این یک علامت مثبت و نشان می‌دهد که روند قیمت صعودی می‌شود.

3. میانگین متحرک همگرا و واگرا (MACD)

میانگین متحرک همگرا و واگرا یک اسیلاتور مومنتوم است که برای معامله‌گری روند استفاده می‌شود. اگرچه این اندیکاتور یک اسیلاتور است، اما برای شناسایی شرایط خرید بیش از حد یا فروش بیش از حد از آن استفاده نمی‌شود. خط MACD حاصل تفریق میانگین متحرک نمایی 26 روزه از میانگین متحرک 12 روزه است.

حال خط سیگنال (Signal Line) میانگین نمایی اندیکاتور MACD و هیستوگرام MACD تفاوت بین خط سیگنال و خط MACD است. خط MACD  به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند که بفهمند آیا حرکت صعودی یا نزولی قیمت در حال تقویت یا تضعیف است.

وقتی خط سیگنال بالای خط MACD باشد نشان صعودی شدن بازار است و زمان مناسبی برای خرید می‌باشد. اگر خط سیگنال از پایین خط MACD عبور کند، نشان نزولی شدن بازار و زمان ایده‌آلی برای فروش است. هر چه فاصله این دو خط بیشتر باشد، سیگنال قوی‌تر است.

4. بولینگر باند (Bollinger Bands)

بولینگر باند یک ابزار تحلیل تکنیکال است که از سه خط تشکیل شده است. یک خط میانی که میانگین متحرک ساده و دو خط در بالا و پایین که انحراف استاندار از میانگین متحرک ساده است. معامله گران از این اندیکاتور برای شناسایی فروش بیش از حد و خرید بیش از حد استفاده می‌کنند.

هنگامی که خط بالا و پایین در طول دوره به هم نزدیک می‌شوند، احتمال حرکت شدید قیمت در هر جهت افزایش می‌یابد. نزدیک شدن دو باند نشان دهنده شروع یک روند جدید است.

 اما زمانی که باندها به صورت غیرعادی از هم جدا می‌شوند، نوسانات افزایش می‌یابد و روند موجود ممکن است پایان یابد.

قیمت‌ها تمایل دارند که درون باند جهش پیدا کنند، یک باند را لمس کرده و سپس به باند دیگر منتقل شوند. به عنوان مثال، اگر قیمت از باند پایین به صورت جهشی بالا رود و از میانگین متحرک نیز عبور کند، باند بالا هدف بعدی قیمت است.

5. استوکاستیک (stochastic)

استوکاستیک یک اندیکاتور حرکتی است که در اوایل دهه 1950 توسعه یافت. هدف اصلی این اندیکاتور شناسایی منطقه اشباع خرید و فروش بیش از حد است. روند اسیلاتور استوکاستیک تمایل دارد در حدود یک سطح متوسط قیمت تغییر کند. زیرا به تاریخچه قیمت ارز یا سهام متکی است.

تریدرها اغلب باید در استراتژی معاملاتی خود یک منطقه سودآور احتمالی را پیدا کنند. بنابراین آن‌ها از این اندیکاتور برای یافتن مکانی که انتظار می‌رود قیمت از آنجا معکوس شود استفاده می‌کنند. اندیکاتور استوکاستیک بین سطح 0 تا 100 حرکت می‌کند.

• اگر قیمت بالاتر از سطح 70 حرکت کند، روند قیمتی احتمالا معکوس و نزولی خواهد شد.
• اما اگر قیمت زیر سطح 30 حرکت کند، احتمالا روند قیمتی صعودی خواهد شد.

مطالب مرتبط: “تفاوت بین بیت کوین و اتریوم چیست؟“

6. ایچیموکو (Ichimoku Kinko Hyo)

ایچیموکو اندیکاتور است که حرکت قیمت آتی را اندازه‌گیری می‌کند و مناطق حمایت و مقاومت آینده را مشخص می‌کند. از اندیکاتور ایچیموکو در تمام بازه‌های زمانی و برای هر دارایی می‌توانید استفاده کنید. ایچیموکو را هم می‌توان در بازارهای صعودی و هم نزولی استفاده کرد. اما زمانی که بازار هیچ روند مشخصی ندارد نمی‌توان از این اندیکاتور استفاده کرد.

در این اندیکاتور 5 خط روند وجود دارد که به شرح زیر است:

• چیکو اسپن (Chikou Span)
• تنکان سن (Tenkan-Sen):
• کیجون سن (Kijun-sen)
• سنکو اسپن A (Senkou Span A)
• سنکو اسپن B (Senkou Span B)

کیجون سن و تنکان سن دو عنصر مهم این اندیکاتور هستند که با استفاده از میانگین متحرک محاسبه می‌شوند. این دو خط با روند قیمت حرکت می‌کنند و هر گونه رد شدن روند قیمتی از آن‌ها نشان دهنده تغییر روند است.

بهتر است از این اندیکاتور به همراه سایر اشکال تحلیل تکنیکال استفاده شود تا نتیجه دقیق‌تر باشد.

7. فیبوناچی (Fibonacci)

فیبوناچی دیگر اندیکاتور مهم در تحلیل تکنیکال است که از آن برای تعیین سطوح حمایت و مقاومت استفاده می‌شود. اندیکاتور فیبوناچی خطوط افقی هستند که با استفاده از دنباله فیبوناچی محاسبه می‌شوند. سطوح اصلاحی و سطوح گسترش دو نوع رایج سطوح فیبوناچی هستند. سطوح اصلاحی فیبوناچی سطوحی را نشان می‌دهند که قیمت قبل از سرگیری روند به آن‌ها برمی‌گردد.

هر سطح با درصدی نشان داده می‌شود. سطوح‌های اصلاحی فیبوناچی 23.6 درصد، 38.2 درصد، 50 درصد، 61.8 درصد و 78.6 درصد هستند. هر درصد نشان می‌دهد که قیمت چقدر کاهش می‌یابد.

سطوح گسترش فیبوناچی، سطوحی را نشان می‌دهد که قیمت می‌تواند پس از یک نوسان اولیه و اصلاح به آن برسد.

8. میانگین محدوده واقعی (Average True Range)

میانگین محدوده واقعی اندیکاتوری است که در تحلیل تکنیکال از آن استفاده می‌شود. برخلاف بسیاری از اندیکاتورها محبوب امروزی، میانگین محدوده واقعی برای نشان دادن جهت قیمت استفاده نمی‌شود. بلکه معیاری است که صرفاً برای اندازه‌گیری نوسانات استفاده می‌شود.

در هر بازار مالی افزایش نوسانات نشان دهنده معکوس شدن بازار و کاهش نوسانات نشان دهنده تداوم بازار است.

9. توقف و بازگشت سهموی (Parabolic SAR)

توقف و بازگشت سهموی یکی از اندیکاتورها فنی است که برای تعیین جهت حرکت قیمت یک دارایی از آن استفاده می‌شود. از این اندیکاتور برای تعیین نقاط ورود و خروج می‌توان استفاده کرد.

این اندیکاتور به صورت یک سری نقطه بر روی نمودار نشان داده می‌شود. اگر قیمت فعلی دارایی بالای نقاط توقف و بازگشت سهموی باشد، به عنوان یک سیگنال صعودی تفسیر می‌شود. اما اگر قیمت فعلی دارایی پایین نقاط توقف و بازگشت سهموی باشد، به عنوان یک سیگنال نزولی در نظر گرفته می‌شود.

10. نقطه محوری (pivot point)

نقطه محوری یکی از اندیکاتورها روزانه است و معمولا معامله‌گران روزانه از آن استفاده می‌کنند. البته می‌توان آن را در هر بازه زمانی محاسبه کرد. در واقع نقطه محوری نشان دهنده میزان عرضه و تقاضا بازار است.

اگر قیمت بالاتر از نقطه محوری باشد، یعنی تقاضا بیشتر است.

و اما اگر قیمت پایین تر از نقطه باشد، یعنی عرضه بیشتر است.

سخن اخر

اندیکاتورها تحلیل تکنیکال ابزار معاملاتی بسیار مهمی هستند که معامله‌گران بازارهای مالی باید با آن‌ها اشنا باشند. برای اینکه نتایج یک اندیکاتور قابل اتکا باشد، باید از چندین اندیکاتور با پارامترهای مختلف استفاده کنید. در این حالت احتمال اینکه روند بازار را به درستی پیش بینی کرده باشید بسیار بالا است.