مقدمه
در رمزنگاری داده‌ها از دو نوع کلید عمومی و خصوصی استفاده می‌شود. بر خلاف کلید خصوصی، کلید عمومی در دسترس همه قرار می‌گیرد. این نوع رمزنگاری که آن را رمزنگاری نامتقارن نیز می‌نامند، از رشته‌ای طولانی از اعداد و داده‌ها شکل می‌گیرد (مثل کلید خصوصی). در این مقاله از زرد نیوز به بررسی این نوع رمزنگاری در حوزه ارزهای دیجیتال خواهیم پرداخت، پس تا انتها با ما همراه باشید.
کلید عمومی چیست؟
کِلید عمومی یک کد رمزنگاری است که به کاربران اجازه می‌دهد ارزهای دیجیتال را در حساب‌های خود دریافت کنند. کِلید عمومی و کلید خصوصی ابزارهای مورد نیاز برای تضمین امنیت اقتصاد ارزهای دیجیتال هستند.
نکات مهم
- کِلید عمومی یک کد رمزنگاری است که برای تسهیل تراکنش بین طرفین استفاده می شود و به کاربران امکان می‌دهد ارزهای دیجیتال را در حساب‌های خود دریافت کنند.
- هنگامی که یک کاربر برای اولین بار تراکنش را آغاز می‌کند، برای او یک کلید خصوصی و یک کلید عمومی ایجاد می‌شود.
- کِلید خصوصی فقط در اختیار کاربر قرار می‌گیرد و به کاربر اجازه می‌دهد تا تراکنش‌های حساب خود را تسهیل کند.
- کلید عمومی برای تأیید امضای دیجیتال استفاده می شود که مالکیت کلید خصوصی را اثبات می کند.
کلید عمومی چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که کاربر اولین تراکنش خود را با بیت کوین یا آلت کوین‌ها آغاز می‌کند، یک جفت کلید که شمال یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی هستند، ایجاد می‌شود. هر یک از کلیدها شامل یک رشته طولانی از کاراکترهای الفبایی-عددی است که به حفظ امنیت موجودی کاربر در اکوسیستم دیجیتال، کمک می‌کند.
کلید خصوصی را فقط کاربر صاحب حساب در اختیار دارد و به عنوان شناسه دیجیتالی او عمل می‌کند. کلید خصوصی به کاربر اجازه می‌دهد تا اقداماتی مانند خرج کردن، برداشت وجه از حساب، انتقال وجه یا هر تراکنش دیگری را انجام دهد. یک الگوریتم پیچیده روی کلید خصوصی برای تولید کِلید عمومی اعمال می‌شود و هر دو کلید در یک کیف پول دیجیتال ذخیره می‌شوند.
هنگامی که یک کاربر تراکنشی را آغاز می‌کند تا ارزی، مثلا بیت کوین، برای شخص دیگر ارسال کند، آن تراکنش باید در شبکه پخش شود. سپس آن تراکنش در گره‌های شبکه توزیع می‌شود تا اعتبار آن قبل از نهایی شدن و ثبت آن در بلاک چین تأیید شود.
قبل از پخش (broadcast) تراکنش، با استفاده از کلید خصوصی به صورت دیجیتالی امضا می‌شود. این امضا مالکیت کلید خصوصی را اثبات می‌کند، اگرچه این عملیات جزئیات کلید خصوصی را برای کسی فاش نمی‌کند. از آنجایی که کِلید عمومی از کلید خصوصی ساخته می‌شود، کلید عمومی کاربر برای اثبات اینکه امضای دیجیتال از کلید خصوصی او آمده است استفاده خواهد شد. پس از تأیید صحت تراکنش، وجوه به آدرس عمومی گیرنده ارسال می‌شود.
آدرس عمومی (public address) یک نسخه هش‌شده (hashed) از کِلید عمومی است. از آنجایی که کِلید عمومی را یک رشته بسیار طولانی از اعداد تشکیل می‌دهد، پس از فرآیند هشینگ، فشرده و کوتاه می‌شود تا آدرس عمومی را تشکیل دهد. در واقع، کلید خصوصی کِلید عمومی را تولید می‌کند که خود، آدرس عمومی را ایجاد خواهد کرد.
مثال
هنگامی که دو نفر برای معامله‌ای با یکدیگر توافق می‌کنند، یکی از آن‌ها مقداری مشخص توکن یا سکه را برای دریافت خدماتی به فرد دیگر می‌فرستد. این فرآیند با آشکار کردن آدرس عمومی خود را برای یکدیگر انجام می‌گیرد. آدرس عمومی مانند شماره حساب بانکی است. فرستنده (خریدار) به شماره نیاز دارد تا بتواند وجوه را برای گیرنده (فروشنده) ارسال کند و سپس بتواند آن را با کلید خصوصی خود خرج یا برداشت کند. گیرنده همچنین می‌تواند مقدار سکه‌های ارسالی فرستنده را با استفاده از آدرس عمومی او (فرستنده) که روی صفحه نمایش خودش قرار دارد، تأیید کند.
ملاحظات خاص
اگرچه یک کِلید و آدرس عمومی از کلید خصوصی بدست می‌آیند، اما حالت معکوس تقریباً غیرممکن است.
شبکه ارز دیجیتال با استفاده از توابع پیچیده ریاضی ایمن باقی می‌ماند تا اطمینان حاصل شود که کلید خصوصی نمی‌تواند از کِلید عمومی بدست آید. به خصوص که کِلید عمومی و نسخه هش آن توسط همه افراد در شبکه دیده می‌شود.
از آنجایی که تولید مجدد کِلید خصوصی از کِلید عمومی یا آدرس غیرممکن است، اگر کاربر کِلید خصوصی خود را گم کند، هر بیت کوین یا آلت کوینی که در آدرس عمومی او قرار دارد برای همیشه غیر قابل دسترسی خواهد بود. از طرف دیگر، کاربری که کِلید عمومی خود را گم می‌کند، می‌تواند آن را با کلید خصوصی دوباره ایجاد کند.
دیدگاهتان را بنویسید