مقدمه
در دنیای ارزهای دیجیتال به دو شکل می‌توان به رمز ارزهای حساب خود دسترسی پیدا کرد: کلید خصوصی و کلید عمومی (public key). کلید عمومی تقریبا شبیه به شماره کارت شما میباشد. یعنی دیگران با استفاده از آن می‌تواند به حساب شما کریپتو منتقل کنند. کلید خصوصی نیز آدرس حساب شما تلقی می‌شود و برای دسترسی به آن و انجام هر گونه تراکنش به کلید خصوصی نیاز خواهید داشت. در واقع، کلید خصوصی مثل رمز کارت اعتباری شما عمل می‌کند. یعنی در صورتی که کلید خصوصی حساب کریپتو خود را ندانید، دیگر نمی‌توانید به دارایی‌های آن دسترسی داشته باشید. در این مقاله از زرد نیوز سعی می‌کنیم به زبان ساده این مفهوم کلیدی در حوزه ارزهای دیجیتال را توضیح دهیم، پس تا انتها ما را همراهی کنید.
کلید خصوصی چیست؟
کلید خصوصی یک شماره مخفی است که در رمزنگاری مانند رمز عبور استفاده می‌شود. در ارزهای دیجیتال، از کلیدهای خصوصی برای امضای تراکنش‌ها و اثبات مالکیت یک آدرس بلاک چین نیز استفاده می‌شود.
کلید خصوصی جنبه جدایی ناپذیر بیت کوین و آلت کوین است و ساختار امنیتی آن به محافظت از کاربر در برابر سرقت و دسترسی غیرمجاز به وجوه کمک می‌کند.
نکات مهم
- کلید خصوصی یک شماره مخفی است که در رمزنگاری و ارزهای دیجیتال استفاده می شود.
- کلید خصوصی یک عدد بزرگ و تصادفی با صدها رقم است. برای سادگی، آنها معمولاً به عنوان رشته‌هایی از کاراکترهای الفبایی نمایش داده می‌شوند.
- یک کیف پول ارز دیجیتال شامل مجموعه‌ای از آدرس‌های عمومی و کلیدهای خصوصی است. هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال را به یک آدرس عمومی واریز کند، اما وجوه بدون کلید خصوصی مربوطه را نمی‌توان از یک آدرس برداشت کرد.
- کلیدهای خصوصی نشان می‌دهند که کنترل‌کننده نهایی حساب و مالک ارز دیجیتال داخل آن کیست. بسیار مهم است که از گم‌شدن یا به خطر افتادن کلید های خصوصی فرد جلوگیری شود.
درک مفهوم کلید خصوصی
رمز ارز از طریق مجموعه‌ای از کلیدها و آدرس‌های دیجیتال کنترل می‌شود. این کلیدها نشان می‌دهند مالکیت و کنترل توکن‌های مجازی متعلق به کیست. هر کسی می‌تواند بیت کوین یا توکن‌های دیگر را به هر آدرس عمومی واریز کند. اما بدون کلید خصوصی منحصر به فرد یک کاربر، او نمی‌تواند توکن‌هایی را که به آدرس خود واریز کرده، برداشت کند.
کلیدهای خصوصی می‌توانند اشکال مختلفی داشته باشند. به شکل حداقل ده رقمی معمول؛ اندازه یک کلید خصوصی صدها رقم میباشد (طول این رشته آنقدر طولانی است که هک یک کلید خصوصی با ابزار‌های قوی هم سال‌ها طول می‌کشد). برای سادگی، کلیدهای خصوصی معمولاً به صورت رشته‌ای از کاراکترهای الفبایی بیان می‌شوند.
کلید عمومی نیز از کلید خصوصی و از طریق یک الگوریتم ریاضی پیچیده ایجاد می‌شود. با این حال، معکوس این فرآیند، یعنی تولید یک کلید خصوصی از یک کلید عمومی تقریبا غیرممکن است. سپس از یک الگوریتم مشابه برای ایجاد یک آدرس دریافت کننده (از کلید عمومی) استفاده می‌شود. برای درک بهتر آدرس را به عنوان یک صندوق پستی و کلید خصوصی را به عنوان کلید آن در نظر بگیرید.
پستچی، یا اصلا هر کسی، می‌تواند نامه‌ها و بسته‌های کوچک را از طریق دهانه صندوق پست وارد آن کند. با این حال، تنها کسی که به محتویات صندوق پستی دسترسی خواهد داشت، فردی است که کلید منحصر به فرد آن را دارد. بنابراین مهم است که کلید را ایمن نگه دارید زیرا در صورت سرقت یا گم‌شدن آن، صندوق پستی ممکن است به خطر بیفتد.
کیف پول دیجیتال
در حالی که کلیدهای خصوصی برای ارزهای دیجیتال ضروری هستند، لازم نیست کاربر جفت کلید خود را ایجاد یا به خاطر بسپارد. کیف پول دیجیتال برای ایجاد خودکار هر دو کلید و ذخیره ایمن آنها استفاده می‌شود. هنگامی که یک تراکنش آغاز می‌شود، نرم افزار کیف پول با پردازش تراکنش با کلید خصوصی، یک امضای دیجیتال (digital signature) ایجاد می‌کند. این یک سیستم امن را حفظ می‌کند زیرا تنها راه برای ایجاد یک امضای معتبر برای هر تراکنش خاص، استفاده از کلید خصوصی است.
این امضا برای تأیید این امر است که یک تراکنش از سوی یک کاربر خاص انجام شده است و تضمین می‌کند که تراکنش پس از پخش در شبکه، قابل تغییر نیست. اگر تراکنش حتی اندکی تغییر کند، امضا نادرست خواهد بود.
اگر کاربر کلید خصوصی خود را گم کند، دیگر نمی‌تواند به کیف پول برای خرج‌کردن، برداشت یا انتقال سکه دسترسی داشته باشد. بنابراین، حفظ کلید خصوصی در یک مکان امن ضروری است. روش‌های مختلفی وجود دارد که کیف پول دیجیتالی حاوی کلید خصوصی را می‌توانید ذخیره کنید. کلیدهای خصوصی را می‌توانید در کیف پول‌های کاغذی ذخیره کنید. این نوع کیف پول‌ها اسنادی هستند که با کلید خصوصی و کد کیو آر روی آنها چاپ شده‌اند تا در صورت نیاز به امضای تراکنش، به راحتی اسکن شوند.
دیگر شکل‌های ذخیره‌سازی
همچنین می‌توانید کلیدهای خصوصی را با استفاده از کیف پول سخت‌افزاری که از کارت‌های هوشمند (smartcard) یا دستگاه‌های یو‌اس‌بی برای تولید و ایمن سازی کلیدهای خصوصی آفلاین استفاده می‌کند، ذخیره کنید. از یک کیف پول نرم افزاری آفلاین نیز می‌توانید برای ذخیره کلیدهای خصوصی استفاده نمایید. این کیف پول دارای یک بخش آفلاین برای کلیدهای خصوصی و یک بخش آنلاین برای ذخیره کلیدهای عمومی دارد. در یک کیف پول نرم افزاری آفلاین، یک تراکنش جدید به صورت آفلاین منتقل می‌شود تا به صورت دیجیتالی امضا شود و سپس دوباره به صورت آنلاین منتقل می‌شود تا در شبکه ارز دیجیتال توزیع شود.
این نوع فضای ذخیره‌سازی که در بالا ذکر شد، ذخیره‌سازی سرد نامیده می‌شود. زیرا کلیدهای خصوصی به صورت آفلاین ذخیره می‌شوند. نوع دیگر کیف پول، کیف پول داغ است. در این نوع کیف پول کلیدهای خصوصی را در دستگاه‌ها یا سیستم‌هایی که به اینترنت متصل هستند ذخیره می‌کنند. نمونه‌هایی از این کیف پول‌ها عبارتند از کیف پول‌های دسکتاپ (مانند الکتروم Electrum)، کیف پول‌های تلفن همراه (به عنوان مثال، Breadwallet) و کیف پول‌های مبتنی بر وب (مانند کوین بیس).
مهم
کلیدهای خصوصی را می توانید با استفاده از کیف پول سخت افزاری که از کارت‌های هوشمند یا دستگاه‌های USB برای تولید و ایمن سازی کلیدهای خصوصی آفلاین استفاده می‌کنند، ذخیره کنید.
کلیدهای خصوصی چگونه کار می‌کنند؟
کلیدِ خصوصی یک عدد بسیار بزرگ است که کارکرد پسورد در رمزنگاری را دارد. از کلیدهای خصوصی برای ایجاد امضاهای دیجیتالی استفاده می‌شود که به راحتی قابل تأیید هستند. در این فرآیند کلید خصوصی آشکار نمی‌شود. کلیدهای خصوصی نیز در تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به منظور نشان دادن مالکیت یک آدرس بلاک چین استفاده می‌شوند.
بهترین راه برای ذخیره کلیدهای خصوصی چیست؟
کلیدهای خصوصی را می توان در رایانه یا تلفن همراه، درایوهای یو‌اس‌بی، کیف پول سخت افزاری تخصصی یا حتی یک تکه کاغذ ذخیره کرد. شکل ایده‌آل ذخیره‌سازی به این بستگی دارد که چند وقت یکبار قصد دارید از ارز دیجیتال خود استفاده کنید. تلفن همراه یا رایانه ای که با رمز عبور محافظت می‌شود، راحت ترین راه برای ذخیره ارزهای دیجیتال برای استفاده روزمره است. برای ذخیره سازی طولانی مدت یا “سرد”، کلیدهای خصوصی باید همیشه آفلاین نگه داشته شوند. حالت ایده آل آن است که در دستگاه‌هایی که هرگز اینترنت را لمس نکرده‌اند ذخیره شوند. حتی چاپگرها نیز ممکن است در معرض خطر قرار گیرند. کیف پول‌های سخت‌افزاری می‌توانند با امضای تراکنش‌ها به روشی که کلیدهای خصوصی را به خطر نیندازند، ذخیره‌سازی سرد را تسهیل کنند.
آیا باید به کیف پول حضانتی اعتماد کرد؟
کیف پول حضانتی (custodial wallet) یک سرویس شخص ثالث است که به کاربران امکان می‌دهد ارزهای دیجیتال را مانند یک بانک ذخیره کنند. این نوع کیف پول به کاربران اجازه می‌دهد تا از پیچیدگی ذخیره سازی کلید خصوصی صرف نظر کنند و درعوض به تخصص فنی شرکت ارائه دهنده خدمات تکیه کنند. با این حال، نکته‌هایی وجود دارد. کیف پول‌های حضانتی اغلب هدف هکرها یا کلاهبرداری‌های فیشینگ هستند و همچنین می‌توانند توسط مقامات قانونی توقیف یا مسدود شوند. بهترین راه حل این است که تعیین کنید چه نوع کیف پولی با تحمل ریسک فردی و مهارت‌های تکنولوژیکی شما مطابقت دارد.
دیدگاهتان را بنویسید