آیا نمی‌دانید که چگونه می‌توانید به فرزند خود که دارای اختلال اوتیسم است کمک کنید تا بتواند حداکثر پتانسیل خود را نشان دهد؟ در این مقاله درباره درمان‌های رایج اوتیسم که می‌تواند منجر به رشد و تکامل بهتر کودکتان شود، اطلاعات بیشتری کسب خواهید کرد. همراه زرد نیوز باشید.
آشنایی با گزینه‌های درمان اوتیسم
فهمیدن این موضوع که فرزند شما مبتلا به اختلال اوتیسم (ASD) است می‌تواند یک شوک بزرگ باشد. ممکن است بابت آینده او ناراحت و نگران باشید. اما مهم است که به یاد داشته باشید که هر کودکی نقاط ضعف و قوت خود را دارد – و کودک مبتلا به اوتیسم نیز از این قاعده مستثنی نیست.
روش‌های زیادی وجود دارد که می‌تواند به کودکان مبتلا به ASD کمک کند تا مهارت‌های جدیدی کسب کرده و بر انواع چالش‌های رشدی خود غلبه کنند. هدف از این روش‌ها درمان ASD نیست. در واقع، آن‌ها به بهبود توانایی‌های فرزند شما برای اجتماعی‌شدن، بازی‌کردن، عملکرد تحصیلی و رفتارهای مربوط به زندگی روزمره با مهارت‌های انطباقی کمک می‌کنند.
با این حال، همه رویکردهای درمانی ASD برای هر کودکی موثر نیست. ممکن است مدتی طول بکشد تا گزینه‌های درمانی متناسب با نیازهای خاص کودک شما یافت شود. اما با کمی صبر و پشتکار می‌توانید تغییرات بزرگی در زندگی فرزند خود ایجاد کنید. یادگیری در مورد بسیاری از درمان‌های موجود می‌تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید کدام روش برای کودک شما بهترین است و اطمینان حاصل کنید که کودکتان با شکوفایی پتانسیل کامل خود پیشرفت می‌کند.
انواع درمان اوتیسم در دسترس
وقتی صحبت از گزینه‌های اولیه درمان اوتیسم می‌شود، انواع مختلفی از روش‌ها و رویکردها وجود دارد. برخی از درمان‌های اوتیسم بر کاهش رفتارهای مشکل‌ساز و ایجاد مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی تمرکز دارند، در حالی که برخی دیگر با مشکلات یکپارچگی حسی، مهارت‌های حرکتی، مسائل عاطفی و حساسیت‌های غذایی سروکار دارند.
با وجود این همه انتخاب، انجام تحقیقات، صحبت با متخصصان درمان اوتیسم و پرسیدن سوالات بسیار مهم است. به خاطر داشته باشید که لازم نیست فقط یک نوع درمان را انتخاب کنید. هدف از انجام این روش‌ها، باید درمان مجموعه‌ای از علائم و نیازهای منحصربه‌فرد کودک شما باشد. در واقع اغلب به یک رویکرد درمانی ترکیبی نیاز است که چندین نوع مختلف درمان را در خود جای دهد.
درمان‌های رایج اوتیسم شامل رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، درمان مبتنی بر بازی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و تغذیه درمانی است. اما به خاطر داشته باشید که روتین مهم است و برنامه درمان باید به گونه‌ای طراحی شود که بتواند پایدار باشد. باید به این فکر کنید که چه مهارت‌ها و رفتارهایی ضروری‌تر هستند و ابتدا درمان‌های مربوط به آن‌ها را انجام دهید. ممکن است نتوان به یکباره همه چیز را حل کرد.
رفتاردرمانی
رفتاردرمانی یک درمان ASD متداول است که هدف آن تشویق رفتارهای مطلوب و کاهش رفتارهای ناخواسته است. اکثر روش‌های رفتاردرمانی از تکنیک‌های تعیین‌شده توسط تحلیل رفتار کاربردی (ABA) پیروی می‌کنند. هدف ABA این است که به کودک مبتلا به اوتیسم کمک کند تا ارتباط بین رفتارها و پیامدها را درک کند.
در درمان مبتنی بر ABA، تلاش برای انجام رفتار مطلوب به‌طور مثبتی تقویت می‌شود. به عنوان مثال، زمانی که کودک سعی می‌کند مودبانه کمک بخواهد، درمانگر از او تمجید می‌کند. از آن‌جایی که پاداش به دنبال رفتار می‌آید، کودک احتمال بیشتری دارد که آن عمل را تکرار کند. از طرف دیگر، اگر کودک از خود خشم نشان دهد، پاداشی دریافت نمی‌کند.
ABA یک رویکرد مبتنی بر شواهد است. همچنین بسیار سازگار است، بنابراین می‌تواند نیازهای هر کودکی را برآورده کند. مطالعات نشان می‌دهد که درمان طولانی‌مدت و فشرده می‌تواند مهارت‌های زندگی، توانایی‌های فکری و مهارت‌های اجتماعی کودک را بهبود بخشد.
مدل دنور شروع اولیه (ESDM)
ESDM رویکردی است که برای کودکان ۱۲ تا ۴۸ ماهه بهترین عملکرد را داشته و از شیوه‌های ABA پیروی می‌کند. جلسات حول محور بازی و فعالیت‌های مشترک با درمانگران و والدین است. می‌توان از آواز‌خواندن برای تشویق کودک مبتلا به ASD به حرف‌زدن استفاده کرد، یا از بازی برای آموزش تشخیص اعضای بدن به کودک استفاده کرد. ESDM بر ایجاد تعاملات اجتماعی مثبت، افزایش مهارت‌های ارتباطی و شناختی در این فرآیند تمرکز دارد.
شاید برای شما مهم باشد که در جلسات ESDM فرزندتان شرکت کنید. خوشبختانه، این جلسات به اندازه کافی انعطاف‌پذیر هستند تا در کلینیک یا در خانه شما انجام شوند. یک درمانگر می‌تواند شما را از طریق آن‌چه که لازم است بدانید راهنمایی کند. مطالعات، از جمله تحقیقات روی اسکن مغز، نشان می‌دهد که ESDM مهارت‌های زبانی و ارتباطی و همچنین رفتارهای سازگارانه را بهبود می‌بخشد.
درمان پاسخ محور (PRT)
PRT یکی دیگر از رویکردهای مبتنی بر بازی بوده که آن هم از شیوه‌های ABA پیروی می‌کند. PRT به‌جای توجه به رفتارهای خاص، بر حوزه‌های گسترده‌تری از جمله انگیزه، خودمدیریتی، واکنش به نشانه‌های متعدد و آغاز تعاملات اجتماعی تمرکز می‌کند. همچنین PRT با تمرکز بر این حوزه‌های محوری به کودکان کمک می‌کند تا پیشرفت‌های گسترده‌ای در زمینه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطات داشته باشند.
در طول جلسه، یک درمانگر ممکن است غذا یا اسباب‌بازی مورد علاقه کودک را در دید اما دور از دسترس قرار دهد. چنین موقعیتی کودک را تشویق می‌کند که صحبت کرده و آن اسباب‌بازی را بخواهد.
PRT از دهه 1970 مورد مطالعه قرار گرفته و در جلسات فردی و گروهی از آن استفاده می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که این روش می‌تواند در ایجاد مهارت‌های ارتباطی در کودکان موثر باشد.
آموزش آزمایشی گسسته (DTT)
DTT یک رویکرد مبتنی بر ABA است که ساختارمندی بیشتری نسبت به PRT دارد. یک مهارت به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌شود. هنگامی که به یک کودک مبتلا به اوتیسم می‌خواهید یاد دهید که نام خود را بنویسد، یک رویکرد DTT می‌آید و این فرآیند را به صورت نوشتن حرف به حرف تجزیه می‌کند. همان‌طور که کودک در هر مرحله پیشرفت می‌کند، تشویق می‌شود.
DTT در آموزش مهارت‌ها به کودکان مبتلا به ASD کاملا موثر بوده و از دهه 1970 استفاده شده است. این نوع تمرین به اندازه ESDM یا PRT شامل بازی نمی‌شود.
این سه نوع درمان مبتنی بر ABA تنها گزینه‌های شما نیستند. همان‌طور که در مورد گزینه‌های درمانی اوتیسم تحقیق می‌کنید، با رویکردهایی مانند حمایت رفتاری مثبت (PBS) و اقدامات رفتاری فشرده اولیه (EIBI) نیز مواجه خواهید شد.
گفتاردرمانی
اگر کودک شما در برقراری ارتباط مشکل دارد، گفتاردرمانی می‌تواند به او کمک کند تا مهارت‌های کلامی و غیرکلامی خود را بهبود بخشد. برای بهبود مهارت‌های کلامی، یک گفتاردرمانگر ممکن است کودک شما را از طریق تمرین‌هایی که شامل توصیف احساسات و شناسایی اشیا و افراد است راهنمایی کند. این تمرینات ریتم گفتار، ساختار جمله و واژگان کودک را بهبود می‌بخشد. به عنوان مثال، در طول یک تمرین ممکن است به فرزند شما گفته شود که در حین صحبت‌کردن، دست بزند تا توجهش به تعداد و سرعت هجاها جلب شود.
وقتی صحبت از مهارت‌های ارتباط غیرکلامی به میان می‌آید، یک گفتاردرمانگر می‌تواند به کودک شما در مورد زبان اشاره، علائم دست یا ارتباط از طریق تصاویر آموزش دهد. سایر نشانه‌های غیرکلامی مانند برقراری تماس چشمی نیز می‌تواند از طریق گفتار درمانی بهبود یابد.
فیزیوتراپی و کاردرمانی
برخی از کودکان مبتلا به ASD در کنترل اعمال فیزیکی خود با مشکل مواجه می‌شوند. برای مثال، ممکن است راه‌رفتن غیرعادی داشته یا با نوشتن مشکل داشته باشند. فیزیوتراپی می‌تواند مهارت‌های حرکتی کودک شما را تقویت کند. تمرکز روی وضعیت بدن، هماهنگی، تعادل و کنترل ماهیچه‌ها می‌تواند زندگی اجتماعی و احساس رفاه کودک را بهبود بخشد.
کاردرمانی به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند تا مهارت‌های روزمره‌ای را که در مدرسه یا در محیط خانه مفید هستند، مانند غذاخوردن، نظافت و لباس‌پوشیدن، یاد بگیرند. کاردرمانی هم مانند فیزیوتراپی، می‌تواند مهارت‌های حرکتی را افزایش دهد.
جلسات روی نیازهای منحصر به فرد کودک تمرکز می‌کنند، بنابراین فرزند شما ممکن است یاد بگیرد که از وسایل کمکی برای سازگاری با موقعیت‌ها و انجام وظایف استفاده کند. نمونه‌هایی از این دستگاه‌ها عبارتند از یک برنامه تبدیل گفتار به متن برای کودکی که با نوشتن مشکل دارد و یا یک تخته وایت‌برد برای کودکی که در ارتباط کلامی مشکل دارد.
تغذیه درمانی
برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم با مشکلات گوارشی و همچنین مشکلات تراکم استخوان دست و پنجه نرم می‌کنند. علاوه بر این، برخی از کودکان ممکن است نسبت به طعم‌ها یا بافت‌های خاص، مانند لطافت و نرمی گوجه‌فرنگی یا بافت توده‌ای بلغور جو دوسر، حس بدی داشته باشند. بنابراین، در حالی که تامین نیازهای غذایی آن‌ها حیاتی است، اما در عین حال می‌تواند کار سختی نیز باشد.
اگر کودک شما با غذاخوردن مشکلی ندارد، تغذیه‌درمانی می‌تواند به شما این اطمینان را دهد که کودکتان از یک رژیم غذایی سالم پیروی کند. یک متخصص تغذیه می‌تواند با شما و فرزندتان برای ایجاد یک برنامه غذایی که نیازها و ترجیحات خاص او را برآورده می‌کند، همکاری کند.
همچنین می‌توانید در خانه اقداماتی را برای بهبود عادات غذایی کودک خود انجام دهید.
غذاهای مورد علاقه فرزندتان را درست کنید. سعی کنید غذاهایی با طعم یا بافت مشابه به او بدهید. اگر به عنوان مثال سیب‌زمینی سرخ‌کرده دوست دارد، برای تنوع بیشتر، سیب‌زمینی را در فر تهیه کرده و برای او سرو کنید.
غذاهای جدید را در کنار غذاهای مورد علاقه فعلی سرو کنید. این کار به شما این امکان را می‌دهد که مواد جدیدی را اضافه کرده و در عین حال ارزش غذایی را حفظ کنید. تا زمانی که کودک شما به غذای جدید علاقه نشان دهد، مقدار کمی از آن را برای او تهیه کنید.
با اجازه‌دادن به فرزندتان برای انتخاب از میان چند گزینه غذایی جدید، حس کنترل روی امور شخصی را به او بدهید. یک ترکیب احتمالی می‌تواند شامل کلم بروکلی، مارچوبه یا لوبیا سبز باشد.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند به کودکان مبتلا به ASD کمک کند تا بفهمند افکار چگونه بر رفتار تاثیر می‌گذارد. یک درمانگر به کودک نشان می‌دهد که چگونه احساساتی مانند اضطراب را تشخیص داده، خود را ارزیابی کرده و دوباره احساساتش را تنظیم کند. این نوع درمان برای آموزش کودکانی که در مقابله با موقعیت‌های اجتماعی دشوار و سایر چالش‌های زندگی درگیر هستند، مفید است.
مانند سایر گزینه‌های درمان اوتیسم، جلسات CBT برای رفع نیازهای کودک شخصی‌سازی شده است. این رویکرد حتی ممکن است در پرداختن به مشکلات خواب نیز مفید باشد، اگرچه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
درمان برای بیماری‌هایی که اغلب همراه با اوتیسم است
برخی از بیماری‌ها با اوتیسم همراه هستند. در این‌جا چند نمونه از بیماری‌های رایج و درمان‌های احتمالی ذکر شده است.
پرخاشگری. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم از رفتارهای پرخاشگرانه مانند فریادزدن یا کتک‌زدن برای بیان ناراحتی خود استفاده می‌کنند. برای مدیریت این مشکل، ابتدا باید بفهمید که فرزندتان می‌خواهد به شما چه بگوید. ممکن است موقعیت‌ها یا محرک‌های خاصی مانند صداها باعث ناراحتی او شود. شیوه‌های رفتاردرمانی می‌تواند به او کمک کند تا راه‌های مثبت‌تری برای بیان نیازهای خود ایجاد کند.
اضطراب. کودکان مبتلا به ASD ممکن است دچار اضطراب بالا یا اختلالاتی مانند اختلال وسواس فکری جبری (OCD) شوند. اضطراب می‌تواند منجر به ایجاد مشکل در معاشرت یا رفتارهای منفی مانند خشم شود. با این حال، راه‌های مختلفی برای مدیریت اضطراب وجود دارد. یکی از راهبردهای مفید ممکن است شامل آموزش به کودک شما برای شناسایی احساس اضطراب باشد. قراردادن تدریجی او در معرض منبع اضطراب و در یک محیط امن نیز ممکن است کمک‌کننده باشد.
اختلالات خواب. بیقراری و سایر اختلالات خواب می‌تواند مانع از خواب کافی در شب برای کودکان مبتلا به اوتیسم شود. کم‌خوابی می‌تواند تاثیر منفی روی تمرکز و خلق و خو داشته باشد. بنابراین، مهم است که شیوه‌های بهداشت خواب خوب را ایجاد کنید، مانند ایجاد یک برنامه آرام‌بخش قبل از خواب.
اختلال کمبود تمرکز و بیش فعالی (ADHD). ADHD در کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است شامل رفتارهای ناگهانی یا بی‌توجهی باشد که می‌تواند روی عملکرد کودک در مدرسه یا روی موقعیت‌های اجتماعی او تاثیر منفی بگذارد. استراتژی‌هایی مانند تشویق به خواب سالم و تمرینات ورزشی می‌تواند به بهبود تمرکز او کمک کند.
مشکلات گوارشی (GI). کودکان مبتلا به ASD اغلب با علائمی در دستگاه گوارش، از جمله یبوست، نفخ، و درد شکم مواجه هستند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که علائم گوارشی ممکن است باعث مشکلات دیگری در این لیست مانند پرخاشگری و اختلالات خواب نیز شود. چند راه برای درمان مشکلات گوارشی کودک شامل به حداقل رساندن استرس، تشویق به فعالیت بدنی، افزایش مصرف فیبر و آب، و پیگیری اینکه کدام غذاها باعث ناراحتی او می‌شوند، می‌باشد.
بیشترین بهره را از درمان ببرید
اگرچه درمانگران حرفه‌ای به فرزند شما از طریق درمان‌ها کمک می‌کنند، اما شما هم به عنوان والدین نقش مهمی دارید. همان‌طور که گزینه‌های درمانی را برای کودک خود بررسی می‌کنید، می‌توانید این اقدامات اضافی را انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که جلسات تا حد امکان موثر هستند.
زود شروع کنید
اقدام زودهنگام می‌تواند اثربخشی درمان‌ها را افزایش دهد. برای شروع به تحقیق گزینه‌های درمانی یا حتی به کارگیری برخی استراتژی‌های اساسی در خانه، لازم نیست منتظر تشخیص رسمی باشید. اما هنگامی که کودک شما تشخیص رسمی پیدا کرد و گزینه‌های درمانی در دسترس هستند، در شروع درمان تردید نکنید.
چندین درمان را همزمان امتحان کنید
هر درمانی که امتحان می‌کنید ممکن است برای فرزندتان موثر نباشد. با این حال، می‌توانید چندین درمان را به‌طور همزمان امتحان کنید و به دنبال علائم بهبود باشید. هر درمانی که رد می‌کنید، شما را یک قدم به تعیین اینکه چه چیزی موثرتر است، نزدیک‌تر می‌کند. درمان‌هایی مانند تغذیه‌درمانی و گفتاردرمانی می‌توانند بدون ایجاد آسیب با یکدیگر همپوشانی داشته باشند.
درمان‌های خانگی را ادامه دهید
در برخی موارد، یک درمانگر شما را از طریق فعالیت‌هایی که شما و فرزندتان می‌توانید در خانه انجام دهید، راهنمایی می‌کند. برای مثال، ممکن است بتوانید فعالیت‌های مبتنی بر بازی را طبق استراتژی PRT و ESDM در خانه اعمال کنید. این به چند دلیل مهم است:
- این کار به شما زمان بیشتری می‌دهد تا با فرزندتان ارتباط برقرار کرده و اطلاعاتتان در مورد او بیشتر شود.
- درمان‌های خانگی می‌توانند به تقویت مهارت‌های آموخته‌شده در طول درمان کمک کند.
- آن‌ها می‌توانند به شما به عنوان یک والدین کمک کنند.
یک برنامه منظم تنظیم کنید
همان‌طور که گزینه‌های درمانی را بررسی می‌کنید، به سطح راحتی کودک خود نیز توجه کنید. کودکان مبتلا به ASD زمانی که از یک برنامه منظم پیروی می‌کنند، رشد می‌کنند. هر زمان که برایتان ممکن بود به یک روتین خاص که شامل جلسات درمانی است، پایبند باشید و به کودک خود اطلاع دهید که چه زمانی ممکن است برنامه تغییر کند.
نقاط قوت فرزندتان را بشناسید
حواستان به مواردی که فرزندتان در آن‌ها برتری دارد، باشد. به عنوان مثال او ممکن است در موسیقی مهارت داشته باشد یا در دیدن جزئیات مهارت عجیبی داشته باشد. با نقاط قوت و اولویت‌های او بازی کنید.
با یافتن راه‌هایی برای گنجاندن نقاط قوت او در زندگی و دادن پاداش و درمان ASD در خانه، می‌توانید به حفظ مشارکت او در کارهای خانه نیز کمک کنید. و همیشه به یاد داشته باشید که با هر مانعی که ممکن است فرزندتان با آن روبرو شود، فضای زیادی برای رشد نیز به او داده می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید